Bir gün, açgözlü bir karga ormanda bir ağacın tepesinde oturuyormuş. Gagasında taze bir peynir parçası taşıyormuş. Kokusu etrafa yayılınca, yakınlardaki kurnaz tilki hemen bu durumu fark etmiş. Tilkinin karnı aç, gözleri peynirde, ama bir plan yapması gerektiğini biliyormuş.
Tilki ağacın altına gelip kargaya tatlı bir sesle seslenmiş:
“Ah sevgili Karga! Ne güzel tüylere sahipsin, sen bu ormanın en güzel kuşusun! Kim bilir sesin de ne kadar güzeldir. Eğer güzel bir şarkı söylersen, ormanın en zarif kuşu olduğuna herkes inanır!”
Karga, tilkinin bu sözleriyle gururlanmış. “Elbette sesim güzel,” diye düşünmüş. Onu herkesin duymasını istiyormuş.
Kendini göstermek için hemen gagasını açmış ve ötmeye başlamış. Tam o sırada ağzındaki peynir yere düşmüş. Tilki karganın öttüğünü umursamadan peyniri kapmış ve gülümsemiş.
“Sevgili Karga,” demiş tilki alayla, “Eğer biraz daha akıllı olsaydın, övgülerime kanmaz ve peyniri düşürmezdin. Şimdi şarkını dinlemek yerine karnımı doyuracağım!”
Karga, olan bitene çok üzülmüş ama bir ders almış: Kendini beğenmişlik ve övgülere kapılmak bazen elimizdekini kaybetmemize neden olabilir.
Bu masalı beğendiyseniz eğer bu masal da tam size göre: Ağustosböceği ile Karınca
