Bir var, bir yok, zamanın birinde gökyüzünde rengârenk kelebeklerin uçtuğu bir köyde küçük bir kız yaşarmış. Adı Mira’ymış. Mira her sabah gökkuşağı rengi ayakkabılarını giyer, minik bir sırt çantası alır ve etrafı keşfetmeye çıkarmış. En sevdiği şey ise, köylerinin yakınındaki Büyülü Orman’ı ziyaret etmekmiş.
Büyülü Orman herkesin dikkatlice davrandığı bir yermiş. Orada her ağaç, her çiçek ve hatta bazen taşlar bile konuşabilirmiş! Mira, bir gün ormandaki eski, eğri bir ağaçtan duyduğu bir şarkının peşinden gitmiş.
“Lalalala, kim bulacak yıldız taşını?” diye ince bir sesle bir ağaç şarkılar söylüyormuş. Mira merakla:
“Ne yıldız taşı, sevgili ağaç?” diye sormuş. Ağaç dallarını sallayarak gülümsemiş: “Ooo, yıldız taşı bu ormanda saklı. Bülbülün şarkılarını izlersen, onu bulabilirsin. Ama dikkat et, bu taş gülümsemeyi ve sevinci çoğaltır!”
Mira hemen bülbülü aramaya koyulmuş. Büyülü ormanda her adımda farklı bir mucizeyle karşılaşmış. Renk değiştiren mantarlar, ışıldayan çiçekler ve ağacın kovuklarından tatlı şekerlemeler uzatan sincabımsı yaratıklar…
Sonunda bülbülü bulmuş. Bülbül tam bir kırpık otunun üzerinde şarkı söylüyordu: “Sola sap, sonra sağa; ararsan bulursun mutluluğun da taşını da!”
Mira bülbülün söylediği yolda ilerlemiş. Ta ki karşısına parıldayan, yaldızlı bir taş çıkana kadar. Yıldız taşı, gökyüzündeki yıldızların ışığını süpürüp içine toplamış gibi ışıldıyordu.
Tam taşın yanına vardığında bir peri belirmiş. Çikolata rengi kanatları olan bu peri, Mira’ya gülerek şöyle demiş: “Mira, yıldız taşı artık senin. Ama unutma, mutluluk paylaştıkça çoğalır. Bu taşı çok sevdiğin birine ver ve onlarla da bu mutluluğu yaşat!”
Mira başıyla onaylayıp taşı nazikçe kırpık otunun bir yaprağına sardı. Köye döner dönmez yıldız taşını hasta olan komşusu Zeliha Teyze’ye vermiş. Zeliha Teyze, taşa dokunur dokunmaz sanki yıllar öncesindeki kadar enerjiyle gülümsemiş!
Mira’nın kalbi mutlulukla dolmuştu. O günden sonra, Büyülü Orman’dan gelen bu taş herkesin gülümsemesini geri getiren bir sembol olmuştu. Mira ise her zamanki gibi ketu. Mira ise her zamanki gibi keyiflerine devam etmiş, ama bu kez kalbinde sevgi ve mutlulukla!
Ve herkes mutlulukla yaşadı, kelebekler şarkı söylemeye devam etti. Masal da buracıkta bitti.
Bu masalı beğendiyseniz size göre bir masalımız daha var: Minik Ayı ve Parlayan Yıldız
