Bir gün Nasrettin Hoca, komşusundan bir kazan ödünç ister. Komşusu, biraz tereddüt etse de Hocanın dürüstlüğünü bildiğinden kazanı verir. Aradan birkaç gün geçer ve Nasrettin Hoca, ödünç aldığı kazanı geri getirir. Ancak kazanın içinde küçük bir tencere de vardır.
Komşu şaşırarak sorar:
“Bu küçük tencere ne Hoca?”
Hoca gayet ciddi bir şekilde cevap verir:
“Kazanın doğurduğunu düşündüm. Küçük tencere onun yavrusu.”
Komşu önce güler ama hediye olarak aldığı küçük tencereye de sevinir.
Bir süre sonra, Hoca yine komşusundan kazanı ödünç almak ister. Bu sefer komşu hemen verir çünkü kazanın geri dönerken “yavru” getirmesini bekler.
Aradan birkaç gün geçer fakat Hoca kazanı bir türlü geri getirmez. Komşu dayanamayıp kazanın akıbetini sormaya gider.
Nasrettin Hoca üzgün bir ifadeyle cevap verir:
“Aman komşu, üzgünüm. Kazan öldü…”
Komşu şaşkınlıkla bağırır:
“Ama Hoca, bir kazan nasıl ölür?!”
Hoca sakin bir şekilde cevaplar:
“Kazanın doğurduğuna inanıyordun da, öldüğüne neden inanmıyorsun?”
