Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, bulutlarla dağın birleştiği bir diyarda, Altın Kanatlı Peri adında bir peri yaşarırmış. Bu perinin kanatları, güneşin ışıklarıyla parlayan saf altından yapılmış gibiymiş. O kadar zarif ve güzelmiş ki, gören herkes ona hayran kalır, onun bir dilek perisi olduğunu anlarmış.
Altın Kanatlı Peri’nin yaşadığı yerde Gökkuşağı Bahçesi adı verilen bir bahçe varmış. Bu bahçede yedi rengin her biriyle parlayan çiçekler, kendiliğinden şarkı söyleyen kuşlar ve tatlı bir melodiyle akan bir nehir bulunurmuş. Ancak bu bahçe, yalnızca iyilik yapmayı seven ve temiz kalpli kişiler tarafından görülürmüş.
Bir gün, bahçenin yakınındaki köyde yaşayan Minik Ece adında bir çocuk, rüzgarda uçan bir tüyü yakalamaya çalışırken kendini bahçenin eşiğinde bulmuş. İçeri girdiğinde, bahçenin renkleri ve neşesine hayran kalarak yüreğinde bir sıcaklık hissetmiş. “Burası cennet gibi bir yer!” demiş kendi kendine.
Ece etrafa hayranlıkla bakarken, Altın Kanatlı Peri birden bire karşısına çıkmış. Parlayan kanatları, gökkuşağından süzülmüş şeklinde parıldıyormuş.
“Merhaba Minik Ece,” demiş peri tatlı bir sesle. “Sen bu bahçeye gelecek kadar temiz kalpli ve cesur birisin. Benden bir dilek dileyebilirsin.”
Ece bir an düşünmüş. Bahçenin güzelliği ona her şeyin mümkün olduğunu hissettirmiş. Ama sonra köyünün biraz ötede yaşayan hasta bir nineyi hatırlamış. Nine, yürüyemiyor ve bahçeleri görmek için dışarı çıkamıyormuş.
“Sevgili peri,” demiş Ece, “ben bu güzellikleri paylaşmak istiyorum. Nineye sağlık verir misin, o da görebilsin?”
Altın Kanatlı Peri, Ece’nin dileğinden çok etkilenmiş. Kanatlarını hafifçe çırpıp etrafa altın tozları saçmış ve şöyle demiş:
“Senin kadar yüreği güzel birini uzun zamandır görmemiştim. Nine artık sağlığına kavuşacak ve dünyanın en güzel bahçelerini görecek.”
Gerçekten de, peri sözünü tutmuş. Ece, nineye gidip iyileştiğini haber verdiğinde, nine mutluluktan gözyaşları dökmüş.
O günden sonra Ece, hep iyilik yapmaya devam etmiş. Gökkuşağı Bahçesi ise, iyilik ve neşe arayan herkese bir şarkı fısıldamaya devam etmiş.
Gökten üç elma düşmüş: Biri bu masalı dinleyenlere, biri iyilik yapmayı sevenlere, biri de peri masallarından hiç vazgeçmeyenlere.
Son.
