Bir varmış, bir yokmuş… Gökyüzünün pamuk gibi yumuşacık bulutlarının arasında, Minik Güneş adında neşeli bir ışık topu yaşarmış. Minik Güneş, sabahları bulutların arasından sıyrılıp dünyayı aydınlatmayı çok severmiş. Ama en sevdiği şey, gün boyunca bebeklere gülümsemekmiş.
Bir sabah Minik Güneş, arkadaşları Pofuduk Bulut ve Mavi Kuş’la birlikte gökyüzünde oynuyormuş.
“Bugün bebeklere güzel bir hediye verelim!” demiş Minik Güneş.
“Ne verebiliriz ki?” diye sormuş Pofuduk Bulut, bir pamuk topu gibi yuvarlanarak.
“Müzik yapabiliriz!” diye cıvıldamış Mavi Kuş.
Böylece arkadaşlar hemen harekete geçmişler. Pofuduk Bulut, rüzgarı hafifçe üfleyerek tatlı bir melodi çıkarmış. Mavi Kuş, neşeli bir şarkı cıvıldamaya başlamış. Minik Güneş ise ışıklarıyla gökyüzünde dans ederek ışıl ışıl yıldızcıklar oluşturmuş.
O sırada aşağıdaki bebekler bu tatlı melodiyi duyup gülümsemeye başlamışlar. Kimi ellerini çırpmış, kimi küçük ayaklarını sallamış, kimi ise o güzel müzik eşliğinde mışıl mışıl uyumuş.
Minik Güneş ve arkadaşları, bebeklerin mutluluğunu görünce çok mutlu olmuşlar.
“Onların yüzünde gülümseme görmek dünyanın en güzel şeyi!” demiş Minik Güneş, parlak ışıklarıyla kocaman bir halka çizerek.
O günden sonra, ne zaman bir bebek ağlasa ya da huysuzlansa, Minik Güneş ve arkadaşları hemen harekete geçip o güzel müzikleriyle onları sakinleştirmişler.
Ve gökyüzü her zaman olduğu gibi, bebeklerin kahkahalarıyla daha da neşelenmiş.
Göklerdeki mutluluk hiç eksilmesin diye Minik Güneş hep parlamış, Pofuduk Bulut yumuşacık melodiler üretmiş ve Mavi Kuş cıvıldamaya devam etmiş.
Gökyüzü masmavi kalmış, bebeklerin kalbi hep sıcacık olmuş.
Ve masal da burada sona ermiş.
Bu masal hoşunuza gittiyse size göre bir masalımız daha var: Gökkuşağı Ülkesi’nin Minik Kahramanları
