Bir gün Nasreddin Hoca, köy meydanında eski bir duvar saatini tamir etmeye çalışıyordu. Saat hem çalışmıyor hem de her baktığında başka bir zamanı gösteriyordu. Köylüler etrafına toplanmış, Hoca’nın ne yapacağını merakla izliyordu.
İçlerinden biri sordu:
— Hoca, bu kadar uğraşıyorsun ama bu saat zaten çürümüş. At gitsin!
Hoca başını kaldırmadan cevap verdi:
— Olur mu evladım, bu saat çok kıymetli! Zamanı yanlış da gösterse, hiç olmazsa düşündürüyor insanı.
Bir diğeri güldü:
— Düşündürmek mi? Ters dönmüş akrep, geri giden yelkovanla ne düşüneceğiz?
Hoca ciddi bir tavırla doğruldu, saat parçalarını toparladı, sonra da saat kadranını ters çevirerek tekrar duvara astı.
— Bakın şimdi, dedi. Bu saat artık zamanı doğru göstermez ama bize şunu hatırlatır: “Zaman her zaman ileri gitmez; bazen insanın içi geri geri gider.” Bu da lazım!
Köylüler hem şaşırdı hem güldü.
Bir yaşlı amca başını sallayarak dedi ki:
— Hoca, senin sözlerin saatten kıymetli. Biz bazen zamana yetişelim diye koşarız ama sen zamanı kendine uyduruyorsun.
Hoca gülümsedi:
— Saat doğru gitse ne yazar, biz anlamazsak?
O günden sonra köyün saatini kimse düzeltmedi. Her yanlış saat başında, doğru düşünceler konuşulmaya başlandı.
Bu masalı sevdiniz mi? O zaman size göre bir masalımız daha var: Nasreddin Hoca ve Gölü Mayalama
